از همين نگاه پيچيده به چار چوب پنجره تا غروبي كه شبنم شده
به شيشه ي چشمانم....
نام كوچك تورا نقاشي ميكنم.... وبه چاه گريه مي اندازم
كار خدا را چه ديده اي؟!
شايد پيدا شدم در آينه ي چشمت...
روزي كه دگر نيستم...
من دلم میخواهد،خانه ای داشته باشم پر دوستتا که سهراب نپرسد هرگز،خانه ی دوست کجاست؟؟؟
تو را دیدن همان دیدار عشق است.
یادت باشد که شب بی نگاه زلال تو دلش می گیرد
و پرندگان به خاطر تو عاشقانه می خوانند
وقتی نگاه می کنی
و دنیا را با نگاهت زیبا تر کن.
تو چه ساده ای و من چه سخت،تو پرنده ای و من درخت
آسمان همیشه مال توست،ابر، زیر بال توست
من ولی همیشه گیر کرده ام
تو به موقع می رسی و من، سال هاست دیر کرده ام
